Stres

Son zamanlarda çevrenizde sık sık şu cümleleri duyuyor musunuz? “Sürekli yorgunum, ama nedenini bilmiyorum.” “Hiçbir şey yapmasam bile bitkin hissediyorum.” “Eskisi gibi motive olamıyorum.” Bu durum sadece size özgü değil. Son yıllarda dünya genelinde giderek yaygınlaşan bir ruh haliyle karşı karşıyayız: Kollektif yorgunluk. Yani bireysel değil, topluca hissedilen tükenmişlik, duygusal

Eylül ayı yaklaşırken çocuklar kadar ebeveynlerde de hareketlilik başlar. Okul alışverişi, kayıt işlemleri, kıyafet ve çanta telaşı… Ancak bu hazırlığın perde arkasında daha görünmeyen bir gerçek vardır: Sessiz bir kaygı. “Acaba bu yıl nasıl geçecek?” sorusuyla başlayan iç konuşmalar, zamanla “Yeterince ilgileniyor muyum?”, “Arkadaşları olur mu?”, “Dersleri takip edebilecek mi?

Modern ofisler… Açık planlı masalar, beyaz ışıklar, kahve köşeleri ve dolup taşan takvimler. Dışarıdan bakıldığında düzenli, profesyonel, kontrollü bir hayat akıyor gibi görünse de içeride bambaşka duygular saklanıyor. Sessizce tuvalete gidip ağlayan çalışanlar, boğazındaki düğümü bastırarak toplantıya katılanlar, Slack’te aktif görünmeye çalışırken tükenmiş hissedenler… Kurumsal hayatın görünmeyen anksiyetesi, çoğu

Son yıllarda sosyal medyada ya da yaşam tarzı bloglarında sıkça karşımıza çıkan bir kavram: Hygge. İskandinavların hayatı sadeleştirme, anın tadını çıkarma ve küçük mutluluklardan keyif alma felsefesi. Mum ışığında kitap okumak, battaniyeye sarılıp kahve içmek ya da kalabalıktan uzak sakin bir akşam geçirmek bu felsefenin temel öğeleri arasında. Peki bu

Spor salonları birçok kişi için sağlıklı bir yaşam yolculuğunun başlangıcıdır. Ancak ne yazık ki, bedenin güçlenmesinden çok “ideal görünüm” baskısıyla şekillenen bu ortamlar, bazı bireylerde motivasyon değil; utanç, yetersizlik hissi ve özgüven kaybı yaratabiliyor. Özellikle “body shaming” yani bedensel aşağılama, spor yapmanın iyileştirici etkisini zehirleyebiliyor. Bu yazıda spor salonlarında karşılaşılan

Amatör spor, fiziksel sağlığı desteklemekle kalmaz; öz disiplin, motivasyon ve takım çalışması gibi birçok olumlu değeri de beraberinde getirir. Ancak özellikle yarışma dönemlerinde, sporun ruhsal yönü ihmal edildiğinde bu deneyim bir gelişim alanı olmaktan çıkıp, stres, baskı ve kaygı kaynağına dönüşebilir. Amatör sporcularda sıkça gözlemlenen performans kaygısı, yalnızca profesyonellere özgü

Tatilden dönmek sadece bavulları değil, bir ruh halini de taşımak demektir. Özellikle şehir dışında geçirilen huzurlu bir tatilin ardından kalabalık, trafik, ses ve sürekli koşturmaca ile karşılaşmak birçok kişi için duygu durum bozulmasına neden olabilir. Bu hissiyat, yalnızca “keyifsizlik” değil; literatürde back-to-city blues ya da tatil sonrası kent depresyonu olarak

“İyiyim” cevabını otomatik mi veriyorsun? Yoksa gerçekten öyle misin? Gün içinde defalarca sorulan bu basit soru, çoğu zaman karşılıklı bir nezaket kalıbına dönüşmüş durumda. “Nasılsın?” sorusunun cevabı çoğunlukla “İyiyim, sen?” cümlesiyle geçiştiriliyor. Ancak bu kısa diyaloglar arasında kendi iç sesimizi bastırıyor olabiliriz. Gerçekten nasıl olduğumuzu kendimize bile sormaz hale gelmek,

Sıcak yaz günlerinde içini tarif edemediğin bir huzursuzluk, kalbinde kıpır kıpır bir endişe hissettin mi? Geceleri uykun sık bölünüyorsa, gündüzleri yorgun kalkıyor ve en basit şeylere karşı bile tahammülsüz hissediyorsan yalnız değilsin. Özellikle yaz aylarında, "yaz kaygısı" ve "mevsimsel anksiyete" adı verilen bu durum daha sık